Zaterdagavond om 20.00 uur ging de eerste manche van vier uur van start. Vorig jaar hadden we 10 uur met z’n tweeën volgemaakt, maar dit jaar hadden we besloten om een derde rijdster in te roepen om nog hoger in het klassement te eindigen. Samen met een Franse rijdster Nathanaelle Abgrall vormden we een team. Dat zorgde voor een leuke hereniging, omdat Nathanaelle de dochter is van Gilles Abgrall. Gilles reed jaren geleden al veel wedstrijden met onze vader. Al snel na de start van Nathanaelle kwamen de eerste druppels uit de lucht en toen na anderhalf uur Savannah het stokje overnam, bleek direct dat niet iedereen overweg kon met de bijbehorende glijpartijen. Savannah passeerde rijder na rijder en wisselde vanaf ongeveer een tiende positie van de 56 deelnemende teams met Kimberly, die de vijfde snelste rondetijd wist te zetten. Een kwartier voor het einde, en tevens middernacht, lagen we op een zesde plek en werd er weer gewisseld met Savannah. Savannah wist toen nog even de op twee na snelste rondetijd neer te zetten.
Vanaf die zesde plek mocht er zondagochtend om half elf weer gestart worden voor de laatste zes uur. Het had ‘s nachts nog heftig geregend, dus de baan was een modderpoel geworden. Eigenlijk hadden we andere Goldspeed banden eronder moeten hebben, maar de quad stond in het ‘parc fermé’. We konden dus voor de start niets meer hieraan doen. De start verliep dan ook niet helemaal naar wens. Een andere rijder nam Savannah in de eerste bocht mee de strobalen in. 200 kilo heb je dan niet zomaar weer op de baan in je eentje in de glibberige modder. Gelukkig stonden Kimberly en Nathanaelle dichtbij om te helpen. Dit herhaalde zich daarna nog twee keer, maar lukte het Savannah zelf om weer snel weg te komen. Savannah, die het liefst buitenom haar concurrentie passeert, werd nu de dupe van die tactiek en van de onkunde van de concurrentie. Dit kostte vele plaatsen en de banden moesten gewisseld worden. Kimberly stond intussen klaar met het goede setje banden en nam de klus over. Zij wist van de 27ste plaats weer langzaam naar voren te rijden.
Na vier uur en Savannah intussen weer in de strijd, besloot de organisatie dat het niet langer verantwoord was om nog verder te gaan. Sommige rijders kwamen namelijk niet meer tegen de hellingen van het circuit op en dit zorgde voor gevaarlijke situaties. De wedstrijd werd afgevlagd en een zestiende plaats was het best haalbare. Erg jammer! We waren namelijk in de laatste twee rondes van de 21e plek naar de 16e plek gereden.
We eindigde als snelste team met één of meer vrouwen, maar tevens als tiende in het veld van 56 mannenteams! We kregen dan ook tijdens de prijsuitreiking een leuk applausje hiervoor. We kijken terug op een leuke en leerzame wedstrijd!
Een leuk nieuwtje: na dit goede resultaat hebben we besloten als team VLS New Generation, tesamen met de Francaise, dit jaar voor het eerst mee te doen aan de 12-uurs mondiale wedstrijd in Pont de Vaux, Frankrijk! Een internationale strijd, met deelnemers van Australië tot USA, waarbij ook weer in de nacht gereden moet worden. Waaa, daar hebben we ontzettend veel zin in!!!
Hartelijk dank aan onze sponsoren voor hun steun: quadspecialist Wil van der Laan, VLS racing & mx parts, van der Veldt bronbemaling, aannemingsbedrijf van Wengerden & Visser, SW techniek, Goldspeed, Kramp, bioresonantiepraktijk Omega, Q-springs, Cinemannen, Profile Car & Tyre Service ABO Aalsmeer en Duursport.nl. Ook interesse om ons dit jaar te steunen? Neem dan contact met ons op.
Maryn van team VLS kon tot onze blijdschap onverwachts toch ook rijden met lokale rijder. Een slecht werkende accu door het slechte weer belette hen van een goede plek in het klassement, maar plezier was er zeker!
no images were found
Dank aan Marianne Hebbink, Bob Könst, Valerie Benaddou, Anne photographies quad et moto en Patrick Blehaut voor de foto’s. Neem ook kijkje bij de krantenberichten over deze wedstrijd.
